Lewański Bernard  - muzyk perkusista, pedagog, twórca „bydgoskiej szkoły perkusyjnej”. Ur. 9.02.1910r. w Marczy, powiat kwidzyński, syna Jana i Marii (z d. Lewandowska). zm. 1996  Szkołę podstawową ukończył w Bydgoszczy. W 1925 r. wstąpił do orkiestry 62 PP Wlkp. jako elew. Służbę czynna zawodową rozpoczął w marcu 1931r. w stopniu kaprala. Naukę w kierunku muzycznym kontynuował w Konserwatorium Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego w Toruniu. Tę szkołę ukończył w 1936 r. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r., 16 września 1939 został ciężko ranny i uznano go za poległego [wysłano do rodziny pół tabliczki rozpoznawczej żołnierza]. Dobrowolnie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem brytyjskim [1945-1947]. Służył we Włoszech i w Zjednoczonym Królestwie aż do końcowego zwolnienia w celu repatriacji do Polski [1947]. Otrzymał brytyjski Medal Wojny 1939-1945. W czasie służby wojskowej prowadził na obczyźnie działalność muzyczną. Kierował chórami, grał na organach w kościołach, gdy występowały tam wojskowe zespoły. Po powrocie do Polski zamieszkał wraz z rodziną [żoną i córka Elżbietą] w Toruniu. Tutaj rozpoczął pracę jako muzyk perkusista w zespołach rozrywkowych, grając w toruńskich i inowrocławskich hotelach-restauracjach; „Pod Orłem” i „Pod Lwem”. W latach 1949-1950 pracował jako nauczyciel muzyki w Gimnazjum Handlowym w Sopocie. W latach 1951-1955 był zatrudniony jako muzyk perkusista w orkiestrze radiowej Arnolda Rezlera.  Zamieszkał w tym mieście w 1956 r. Pracował w Pomorskiej Orkiestrze Symfonicznej, a w latach 1956-1965 w Filharmonii Pomorskiej im I.J.Paderwskiego. Równolegle z pracą artystyczną zajmował się pedagogiką. Od 1951 r. zakładał klasy perkusji w szkołach muzycznych  Torunia, Inowrocławia i Bydgoszczy. Na emeryturę przeszedł w 1970 r., lecz pedagogiką zajmował się jeszcze do 1985 r.

Absolwentami klasy perkusji B. Lewańskiego są m.in.; Edward Iwicki, Ryszard Biernacki, Wojciech Rybka, Mirosław Żyta, muzycy-soliści Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy; Violetta Dobrzyńska – muzyk orkiestry operowej w Bydgoszczy.

B. Lewański pisał dla swoich uczniów szkoły gry na różnych instrumentach perkusyjnych. Opracował ponadto liczne kompozycje orkiestrowe na zespoły perkusyjne. Sam był twórcą instrumentów, budowniczym, m.in. ksylofonu czterorzędowego, marimby, dzwonków. Stosując efektywne metody nauczania, stworzył w latach 60. Zespół Kameralny Perkusistów, uczniów Liceum Muzycznego w Bydgoszczy, w składzie: trzy ksylofony, marimba, wibrafon, dzwonki, wzbogacony innymi perkusyjnymi „przeszkadzajkami”, jak pudełka akustyczne, clawesy, marakasy ze swojej własnej kolekcji. Dla uatrakcyjnienia brzmienia tego zespołu B.Lewański wprowadził do gry perkusistów inne instrumenty, jak flet, fagot, trąbka, puzon, kontrabas. Było to na owe czasy nowością, stąd zapotrzebowanie na występy i koncerty, w różnych środowiskach i z różnych okazji, było duże. Z okresu świetności zespołu prof. B.Lewańskiego datuje się zainteresowanie nim Polskiego Radia w Bydgoszczy. Tradycją były cotygodniowe nagrania i audycje zespołu na antenie.

B. Lewański był czynnym działaczem społecznym; członkiem Związku Zawodowego Muzyków Rzeczpospolitej Polskiej [od 1947r.], Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki [od 1949r.], Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków [od 1964r.], Towarzystwa Muzycznego w Bydgoszczy. Za swoją działalność był wyróżniany i odznaczany. W 1973r. otrzymał Zloty Krzyż Zasługi, a w 1983r. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za przeszło trzydziestoletnią, wyróżniająca się pracę pedagogiczną.  

Zmarł w Bydgoszczy w roku 1996.