Dominik Biernacki organmistrz z Dobrzynia nad Wisłą.

 Budowniczy organów w wieku 14 lat przejął zakład organmistrzowski swego ojca w Osieku. (patrz-> Hugo Ernst Biernacki). Wobec dużej ilości zamówień Dominik mimo młodego wieku zbudował fabrykę w Dobrzyniu nad Wisłą, wyposażając ją w maszyny sprowadzone z Niemiec. Około 1900 r. zatrudniał w niej do 80 osób. Była to więc właściwie pierwsza fabryka organów w Polsce prowadzona na sposób przemysłowy. Jej produkcja nastawiona była na Królestwo, Litwę, i Rosję. Dominik uzyskał też tytuł "Dostawcy dworu carskiego".   Ok 1902r. kupił od Wacława Przybyłowicza zakład w Płocku i przez ok. 2 lata tam prowadził firmę. Jednak brak perspektyw i możliwości rozbudowy zakładu skłoniły go do powrotu do Dobrzynia.  W 1908 r. jego brat, Wacław I, po odbyciu praktyki u Śliwińskiego we Lwowie objął zorganizowaną w 1905 r. przez Dominika filię fabryki w Wilnie. Spowodowane to było zwiększoną ilością zamówień na organy, pochodzących głownie z terenów wschodnich.    W 1912 r. firma została podzielona pomiędzy braci Dominika i Wacława Biernackiego.   

W 1914 r. Dominik Biernacki przeniósł swoją fabrykę z Dobrzynia n/Wisłą do Włocławka.   W 1919r. Wacław Biernacki z powodu zbliżających się działań wojennych wybudował nową fabrykę w Warszawie, a w drugiej połowie lat 30-tych wykupił zagrożoną bankructwem firmę organową A. Homana i Jezierskiego.  Po zakończeniu I wojny działalność filli w Wilnie została reaktywowana, a jej kierownictwo powierzono siostrzeńcowi Wacława I - Romanowi Truszczyńskiemu.   

W 1928 r. po śmierci Dominika I, zakład w Włocławku obejmują jego synowie: Wacław II (ur.1901r.-zm.1954r.) i Dominik II (ur.1906 r.-zm.1970 r.), którzy początkowo współpracowali z Fabryką w Warszawie. 

 W 1930 r. bracia zrezygnowali z dalszej współpracy z Wacławem I, jednakże recesja gospodarcza powoduje upadek ich działalności.  W 1934 r. zięć Dominika Biernackiego - Stefan Truszczyński , praktycznie od 1929 r.  zarządzający firmą w Włocławku, odkupił ją od Biernackich i pod swoim nazwiskiem budował tam organy do śmierci w 1966r.