Grolewski Edmund  [1910-1996]  Lutnik.

Pochodził z Michalina, wychował się na Jachcicach. Czteroklasową Szkołę Powszechną przy ul.Saperów 207 ukończył w 1924r. Z wielkim sentymentem wspominał swego wychowawcę Leona Kaję, który zginął w fordońskiej Dolinie Śmierci 1.XI 1939r. Wszystko, co robił, robił dokładnie, po prostu precyzyjnie. W czternastym roku życia, z własnego wyboru i poparcia rodziców, Edmund rozpoczął naukę lutnictwa w znanej Wielkopolskiej Fabryce Instrumentów Muzycznych Juliana Kielbicha. Po zdaniu egzaminu czeladniczego w 1928r. nadal pracował w firmie, kierując budową instrumentów dętych. W czasie okupacji pracował w Nakle n.Notecia, w zakładzie „Elektromechanik Nakel” przy ul.Kościelnej. W legitymacji zakładowej napisano: Musikinstrumentenmacher Grolewski Edmund [zatrudniony jest jako] Elektromechaniker.

Zaangażował się w pracę konspiracyjną. Edmund Grolewski, Czesław Goryna, Cecylia Staruszkiewicz, Roman Korzbach pomagali jeńcom angielskim uwięzionym w obozie w Szubinie, a nawet umożliwiali im ucieczkę. We wrześniu 1944r. Niemcy wywieźli Grolewskiego na wyspę Rugię, gdzie pracował w fabryce zbrojeniowej produkującej urządzenia precyzyjne.

Wiosną 1945r. wrócił do Bydgoszczy. Dnia 31 VII tegoż roku ukończył sześciotygodniowy kurs mistrzowski przy Publicznej Szkole Dokształcająco-Zawodowej nr 1 w Bydgoszczy, mieszczącej się wówczas w gmachu przy ul.Kujawskiej 4. Po zdaniu egzaminu mistrzowskiego w zawodzie lutnika otworzył Warsztat Napraw Instrumentów Lutniczych przy ul.Dworcowej 86. Naprawiał i korygował wszelkie instrumenty, ale najchętniej dęte. Jego stałymi klientami byli muzycy grający w Filharmonii Pomorskiej, w Orkiestrze Reprezentacyjnej Pomorskiego Okręgu Wojskowego, Polskiego Radia oraz muzycy z Warszawy i innych miast Polski. Dęciarze zgodnie twierdzili, że w sposób mistrzowski dorabiał ustniki, według własnego patentu. Pomógł w organizacji pracowni naprawy instrumentów muzycznych Pomorskiego Okręgu Wojskowego. Pracowali tam jego wychowankowie i przyjaciele. Instrumenty dęte naprawiali: Józef Ibrom, Henryk Grobeski, Florek Sawicki. Mistrz Grolewski 31.VIII 1983r. zamknął warsztat i przeszedł na emeryturę.

Pan Edmund lubił spacery nad Brdą, często w towarzystwie Andrzeja Szwalbego, patrząc na Brdę wspominali dawne czasy i prowadzili rozmowy o muzyce.

Mieszkał do śmierci przy ul. Średniej 67. Na Jachcicach przeżył wiele pięknych dni. W młodości był członkiem "Sokoła" II - Jachcice, grał w piłkę nożną w drużynie "Sokoła" II. Grał i śpiewał w Klubie "Bandonia".   

Edmund Grolewski, syn Władysława i Leokadii z domu Potka, żonaty z Jadwigą z domu Ibrom,  urodził się 30 X 1910 we wsi Michalin, pow. bydgoski. Zmarł 16 XII 1996 w Bydgoszczy. [R.K.]