Edmund Krzymiński - skrzypek i zdun, członek muzycznego rodu Krzymińskich Edmund Krzymiński, syn Ludwika, urodził się 29.11.1919 roku w Inowrocławiu. Gry na skrzypcach zaczął uczyć się w wieku 15 lat u Teodora Sobieskiego, cenionego inowrocławskiego muzyka, organisty i dyrygenta chóralnego. Wkrótce potem miał już swój zespół muzyczny, w którym grali oprócz niego: (?)Malinowski - klarnet i (?)Słowiński - kontrabas. W okresie międzywojennym śpiewał też w wielu inowrocławskich chórach: w Chórze mieszanym Szarotka i kościelnym Chórze Św. Cecylii; także w męskim Chórze Echo oraz w Chórze Farnym pod kierunkiem Jana Gałdyńskiego. W czasie II wojny Edmund Krzymiński uczestniczył w spotkaniach artystycznych grona osób zainteresowanych kulturą. Organizatorem tych tajnych wieczorów, odbywających się w mieszkaniu przy ulicy Dworcowej, był niewidomy pianista i skrzypek, Henryk Mikołajczak (przed wojną należał on do uczniów Władysława Kędry). Do częstych gości Henryka Mikołajczaka, oprócz Edmunda Krzymińskiego, należeli: malarz Henryk Czaman, sopranistka Anastazja Tadeja, organista Wacław Ciesielski, Henryk Misz, wszechstronnie uzdolniony poeta, malarz i miłośnik muzyki, później profesor UMK w Toruniu. Lekcje fortepianu u Henryka Mikołajczaka pobierała przez cały okres okupacji, przyszła żona Edmunda - Zofia Kamieniecka, która przed wojną uczęszczała do Inowrocławskiego Oddziału Lwowskiego Konserwatorium Muzycznego. Związek małżeński Zofia i Edmund zawarli po wojnie, w roku 1946. W tym samym roku Edmund Krzymiński postanowił uzupełnić swoje wykształcenie muzyczne. Został przyjęty do Pomorskiej Średniej i Niższej Szkoły Muzycznej w Bydgoszczy Uczył się tam gry na skrzypcach u Haliny Wojciechowskiej i klarnecie u Zbigniewa Madeji. W rok później Halina Wojciechowska zaproponowała mu pracę w Pomorskiej Orkiestrze Symfonicznej. Skorzystał z tej propozycji. W okresie 1947-1948 dojeżdżał do Bydgoszczy, Poza zajęciami w szkole muzycznej, uczęszczał na prywatne lekcje do koncertmistrza Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej, Eugeniusza Raabe. Dojazdy do Bydgoszczy stały się jednak z czasem dla Krzymińskiego uciążliwe, zrezygnował więc z pracy w orkiestrze symfonicznej. Pozostał przy grze w inowrocławskiej Orkiestrze Zdrojowej i innych zespołach muzycznych. W maju 1945 roku wznowił w Inowrocławiu działalność, znany od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku, lokal „Ogród Wiedeński` , mieszczący się przy ulicy Królowej Jadwigi 42. W sezonie letnim odbywały się tam liczne koncerty, także bardzo często z udziałem orkiestr. Przez dwa lata, na początku lat pięćdziesiątych, grał tam w duecie z żoną Edmund Krzymiński. Zofia grała na fortepianie, Edmund na skrzypcach . W 1945 roku Edmund Krzymiński został członkiem Inowrocławskiej Orkiestry Zdrojowej. W tym zespole Edmund Krzymiński grał ponad 40 lat w latach 1973-1983 kierował nim. Przez 22 lata, w okresie 1948-1970, Edmund Krzymiński grał w zespole muzycznym restauracji "Pod Lwem". Grała tam także przez pewien czas na fortepianie jego żona Zofia. Zespół był zawsze kilkuosobowy. Edmund grał na klarnecie, saksofonie altowym i tenorowym oraz śpiewał. Jego syn Zbigniew grał na trąbce, szwagier Bronisław Kaminiecki - na trąbce lub akordeonie. Na akordeonie grał też Bogdan Bogdanowicz, na fortepianie - oprócz Zofii Kamienieckiej - Klemens Broniewski (wywodzący się z rodziny muzyków poznańskich), na perkusji - Władysław Olszewski, potem (?) Ryniec (z Torunia), na klarnecie, saksofonie lub skrzypcach - Feliks Raczyński. Zespół ten grał codziennie, najpierw muzykę z tzw. poważnego repertuaru (przez około półtorej godziny), potem muzykę salonową. Po śmierci ojca, w 1957 roku, Edmund Krzymiński zdecydował się na przejęcie jego warsztatu zduńskiego. Prowadził ten warsztat do 1988 roku. Warsztat mieścił się w wybudowanym przez Edmunda Krzymińskiego domu rodzinnym przy ul. Kościuszki 18. Tam też Edmund gromadził zbierane przez lata historyczne kafle. Po założeniu Zespołu Pieśni i Tańca Kujawy (1968 r.), E. Krzymiński był koncertmistrzem orkiestry prowadzonej przez Witolda Kocikowskiego, występował też w zespole tanecznym. "Kujawy" uświetniały liczne uroczystości miejskie i dożynkowe, odbywały też tournee koncertowe po Polsce. W ostatnich latach życia Edmund Krzymiński nadal muzykował. Grał nie tylko w domu. Wspomagał również trio, w którym koncertowało jego dwoje wnuków: Emilia Błaszak - skrzypce, Juliusz Błaszak - klarnet (na fortepianie grała Lidia Sochańska). Zespół występował w latach 1993-1996 w Klubie Zdrojowym w Solankach. Edmund Krzymiński zmarł w Inowrocławiu, 23 sierpnia 2001 roku.

por. M. Cieśnik, Edmund Krzymiński - skrzypek i zdun...ZN 16, AM Bydgoszcz 2002 s. 201