Golnik Edwin [Gollnik]  -  [1919-1979] Wybitny waltornista, pedagog.

Uczęszczając do szkoły powszechnej, prywatnie uczył się gry na skrzypcach. Czternastoletniego chłopca, w 1933r. rodzice zapisali do orkiestry 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Bydgoszczy. Kapelmistrz, Stanisław Grabowski, wysoko ocenił zdolności młodszego elewa. Po muzycznych próbach zdecydował, iż Golnik uczyć się będzie gry na waltorni jako instrumencie głównym i na trąbce. W następnym roku wyjątkowo zdolnego elewa skierowano do Miejskiego Konserwarorium Muzycznego. Wojna przerwała naukę. W ciągu 1940r. Golnik uczęszczał do Bromberger Privatschule fur Musik pod dyrekcją Wilhelma Winterfelda przy ul.Gdanskiej 54. Dopiero w 1950r. ukończył Średnią Szkołę Muzyczną w klasie waltorni Maksymiliana Heise. W czasie okupacji, od 1940 do 1943r., grał na waltorni w niemieckiej orkiestrze kolejowej – dętej i rozrywkowej. Pierwsza audycja Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Arnolda Rezlera odbyła się w maju 1945r. Wśród 18 muzyków tej orkiestry był waltornista Edwin Golnik, który występował także jako solista. Po roku działalności zespół osiągnął pełen skład orkiestry symfonicznej. Z okazji 10-lecia założenia orkiestry dnia 7. V 1955r. odbył się koncert jubileuszowy. Orkiestra koncertowała w 53-osobowym składzie. Na waltorni grali: Edwin Golnik, Zygfryd Poreski, Bernard Hermann, Norbert Górski. W 1948r. Golnik otrzymał pierwszą nagrodę w ogólnopolskim konkursie dla muzyków grających na instrumentach dętych – blaszanych. Jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki w latach 1951-1952 studiował w Akademii Muzycznej i Sztuki Dramatycznej w Pradze u Emanuela Kaucky’ego. Jednocześnie występował jako solista Praskiej Orkiestry Symfonicznej. Koncertował w Mariańskich Łaźniach, Karlowych Warach i innych ośrodkach muzycznych. W ostatnim roku pobytu w Pradze Golnik zdobył pierwszą nagrodę na festiwalu „Praska Wiosna”. Po powrocie do Bydgoszczy w latach 1953-1955 nauczał w Średniej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy. W 1955r. dyplom gry na waltorni w klasie Golika uzyskał Zygfryd Poreski.

Arnold Rezler, opuszczając Bydgoszcz w 1955r. i udając się do Warszawy na stanowisko dyrygenta Filharmonii Narodowej, zabrał ze sobą kilku znakomitych muzyków, wśród nich był Edwin Golnik, który został pierwszym waltornistą. Mieszkając w Warszawie, kontynuował pracę pedagogiczną rozpoczętą w Bydgoszczy. Prowadził klasę waltorni w Akademii Muzycznej w Warszawie i Łodzi. Tytuł docenta otrzymał w 1963r.; został dziekanem Wydziału Instrumentalnego warszawskiej uczelni, w której nauczał do1968r. Pomimo rozwijającej się choroby, Golnik grał w Orkiestrze Radiowej, zespole muzycznym Teatru Wielkiego i Orkiestry Kameralnej. Chore serce uniemiożliwiało pracę artystyczną wielkiego waltornisty.

Edwin Golnik, syn Ignacego Gollnika i Klary z domu Blum, urodził się 28.IX 1919r. w Wudzynku, w powiecie bydgoskim, województwo kujawsko-pomorskie. Zmarł 23.III 1979R.w Warszawie. Pochowany jest na cmentarzu katolickim na Powązkach. [R.K.]

Zobacz:

http://waltornia.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=826%3Aedwin-golnik-1919-1979-wspomnienie&catid=77%3Az-prasy&Itemid=14&lang=pl

• Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina
  pracował do 1968 roku
  Szczegóły
• Akademia Muzyczna im. Fryderyka Chopina pracował do 1968 roku Szczegóły
• Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów
  Szczegóły
• Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów Szczegóły
• Filharmonia Narodowa
  w latach 1955-67 I waltornista
  Szczegóły
• Filharmonia Narodowa w latach 1955-67 I waltornista Szczegóły