Urodził się 24 czerwca 1885 roku w Nowej Wsi niedaleko Trzcianki, w ówczesnym powiecie czarnkowskim. Po kilku latach nauki w szkole ludowej, matka przeniosła młodego Friedricha do szkoły realnej w Trzciance. W 1899 roku Friedrich Just rozpoczął dalsze kształcenie w Królewskim Pedagogium w Sulechowie, które zakończył uzyskaniem matury w 1905 roku. Następnie podjął studia teologiczne, najpierw na uniwersytecie w alzackim Strasburgu, a później na uniwersytecie w Halle. W 1908 roku w Poznaniu zdał pierwszy egzamin teologiczny i został skierowany do miejscowości Wilkowice koło Leszna, aby tam pracować w charakterze wikarego w zakładzie Konfirmacyjnym dla Prowincji Poznańskiej. W 1910 roku zdał drugi egzamin teologiczny oraz został ordynowany, po czym mianowano go pomocniczym kaznodzieją w Przyłubiu, wsi należącej do parafii ewangelickiej w Solcu Kujawskim. W roku 1912 uzyskał posadę proboszcza parafii ewangelickiej w Siennie, gdzie spędził resztę życia. Jest autorem nie tylko szeregu publikacji o charakterze religijnym, przede wszystkim zbiorów kazań, ale i prac o charakterze literackim: poezji, wspomnień, relacji z licznych podroży po świecie oraz prac historycznych. Był autorem bardzo wielu tekstów, pisanych pod znane i lubiane melodie (sam nie był kompozytorem), np. w okresie I wojny światowej stworzył zbiór zatytułowany Landmanns Kriegspsalter, zawierający 51 utworów nawiązujących do problematyki wojennej, napisanych do melodii chorału protestanckiego. W latach późniejszych wydał jeszcze kilka podobnych zbiorów: Die polnische Nachtigall, zawierający aż 235 rożnego rodzaju wierszy, pogrupowanych tematycznie, z czego 57 zostało stworzonych do śpiewania pod określone melodie, Deutsche Christfeier z utworami o tematyce bożonarodzeniowej oraz Die Kirche im Felde, zbiór 103 otworów, w tym 20 do śpiewania. Do części tekstów Justa zostały skomponowane melodie przez liczących się w okresie międzywojennym niemieckich twórców: Paula Sturma, Hermanna Stephaniego (1877–1960), Bruno Leipolda (1879–1949), Martina Schlensoga (1897–?), Hermanna Zieglera i Kaspara Schmida (1874–1953). Założył w 1917 roku chór kościelny, składający się z 27 młodych dziewcząt.