Furmanowicz Henryk - nauczyciel muzyki, dyrygent.

Henryk Furmanowicz urodził się w Polskiej Wsi (pow. gnieźnieński). Wkrótce ojciec Stanisław i matka Zofia (z domu Adamczewska) zamieszkali w Kłecku, gdzie pozostali do II wojny. Po ukończeniu siedmioklasowej szkoły powszechnej w Kłecku, Furmanowicz wstąpił do niemieckiego seminarium nauczycielskiego w Rogoźnie. Uczył się tam do roku 1918. W czasie, który sam nazwał okresem powstania polskiego, przebywał przez 8 miesięcy w domu rodzinnym, a następnie wstąpił do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wągrowcu, wówczas już polskiego. Podczas inwazji bolszewiskiej przerwał naukę i wstąpił w szeregi ochotnicze armii polskiej. Po powrocie z wojska wstąpił powtórnie do seminarium wągrowieckiego, które ukończył, zdając egzamin dojrzałości 13 czerwca 1924 roku. 

Pierwszą posadę otrzymał (z nakazu pracy) w szkole jednodziałowej w Nowem (powiat Wągrowiec). Po 11 miesiącach pracy, Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego przeniosło Go jako nauczyciela tymczasowego do dwuklasowej szkoły w Pruścach (powiat Wągrowiec). Pracował tam zaledwie trzy miesiące, bo już 1 listopada 1925 roku przeniesiony został do siedmioklasowej szkoły w Chodzieży, gdzie po półrocznym nauczaniu, z uwagi na dobre wyniki tzw. rewizji szkolnej, z dniem 1 maja 1926 roku otrzymał posadę nauczyciela przy szkole św. Jana w Bydgoszczy.

W męskiej szkole katolickiej św. Jana, Henryk Furmanowicz zastępował chorą na gruźlicę nauczycielkę Dziwnarówną. Nie uczył jeszcze wówczas muzyki, ale rozwijał swoje zainteresowania muzyczne. Podjął studia w Bydgoskim Konserwatorium Muzycznym Wilhelma von Winterfelda, jednocześnie stał się jednym z założycieli i pierwszym dyrygentem Bydgoskiego Chóru Męskiego powstałego w sierpniu 1929 roku. W tym samym roku (28.02.1929) zdał tzw. drugi egzamin nauczycielski, w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Bydgoszczy, po którym mógł ubiegać się o dekret ustalenia, czyli funkcję nauczyciela stałego (otrzymał ją 1 lipca 1929 roku). W 1930 roku złożył wniosek o posadę nauczyciela w klasach wstępnych Miejskiego Seminarium Matematyczno-Przyrodniczego im. M. Kopernika w Bydgoszczy. W 1933 roku po ukończeniu studiów muzycznych w Bydgoskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy, zdał egzamin z muzyki i śpiewu, jako przedmiotu nauczania w szkołach średnich ogólnokształcących i seminariach nauczycielskich. W związku z tym 26 sierpnia 1933 roku Miejskie Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze zrezygnowało z dalszego zatrudnienia go na etacie. Obowiązki nauczyciela śpiewu i muzyki pełnił tam jako "siła dochodząca", jednocześnie powróciwszy do szkolnictwa powszechnego. We wrześniu 1933 roku podjął pracę w Gimnazjum Żeńskim Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych (TNSW) w Bydgoszczy.

Henryk Furmanowicz zaangażował się także w prace Ogniska Metodycznego dla nauki śpiewu. W latach 1935-1936 wraz z Zofią Urbanyi'ową, Feliksem Małeckim, [?] Sobeckim, Olimpią Pfitzenreuterówną tworzył Komisję Repertuarową odpowiedzialną za organizację regularnych audycji muzyczna dla klas 6 i 7 szkół powszechnych. 14 maja 1936 roku zdał egzamin państwowy na nauczyciela szkół średnich, dzięki niemu uzyskał kwalifikacje zawodowe do nauczania muzyki jako przedmiotu głównego.

Działalność Furmanowicza została przerwana aresztowaniem 3 wrzeżnia 1939 roku. Zwolniono go po kilku dniach, następnie pracował w cegielni, a w 1943 roku przeniesiono go do prac biurowych. W lutym 1945 roku został zesłany do Dniepropietrowska, gdzie przebywał 6 miesięcy. Po powrocie, ze względu na swoje kwalifikacje, został skierowany do pracy w Liceum Pedagogicznym w Chełmnie, którą rozpoczął prawdopodobnie 1.09.1945 roku. Jednocześnie podjął się kierownictwa kursów muzycznych im. I.J.Paderewskiego, które zainicjowano w Chełmnie, tworząc tym samym podwaliny kształcenia muzycznego w tym mieście. Henryk Furmanowicz kierował nauczaniem muzyki w Chełmnie przez cały czas uczestnicząc aktywnie w tworzeniu struktur instytucji edukacyjnych - od kursów, poprzez niższą szkołę muzyczną, po ognisko muzyczne.

Henryk Furmanowicz zaangażował się do pracy w Spółdzielni Muzyków Pedagogów w Bydgoszczy, ucząc w szkole muzycznej i ognisku muzycznym przedmiotów teoretycznych. W 1955 roku otrzymał posadę nauczyciela w Liceum Pedagogicznym w Nakle nad Notecią. Rozpoczęło to kolejny, niezwykle intensywny okres jego działalności, która pochłonęła go na kolejne 20 lat. W Nakle prof. Furmanowicz z niezwykłą energią zaanagażował się w kształcenie młodzieży w pedagogicznej placówce. Przyszłych nauczycieli uczył nie tylko muzyki, ale organizował również liczna ponadprogramowe zajęcia muzyczne. Prowadził 60-osobowy chór, orkiestrę dziewczęcą, uczył gry na skrzypcach i akordeonie. Stworzył kilkudziesięcioosobowy zespół smyczkowy, w którym sam uczył od podstaw gry na skrzypcach. Starał się aby dla zespołu zakupiono instrumenty, zorganizował salę ćwiczeń, tzw, salę muzyczną. Zespóły wykonywały repertuar poważny, ale również muzykę rozrywkową, m.in. opracowane przez niego szlagiery: słynne Fale Amuru, Z mazurskich stron, Marsz Sportowy.

Na wyjątkowe okazje Furmanowicz sam komponował. Zakończenie roku w Liceum Pedagogicznym wiązało się zawsze z wykonaniem Marsza na zakończenie roku szkolnego czy słynnej w całej szkole pieśni Echo kołyski, której nuty pracowicie przepisywały członkinie zespołu.

Nie zaprzestał działalności nawet wówczas, gdy rozwiązano licea pedagogiczne. Chór wygasającego liceum połączył z dysponującym męskim potencjałem zespołem uczniów z Technikum Przetwórstwa Spożywczego. Występował z zespołem na przeglądach, konkursach i festiwalach oraz koncertach dla mieszkańców Nakła.

Henryk Furmanowicz zmarł 2 maja 1976 roku w Bydgoszczy. 

Zobacz:

Aleksandra Kłaput-Wiśniewska, Henryk Furmanowicz (1903-1976). Nauczyciel muzyki, wychowawca młodzieży, w: Nauczyciele muzyki na Pomorzu i Kujawach, pod red. A. Kłaput-Wiśniewskiej, Bydgoszcz 2008, ss.119-132.

http://www.formanowicz.pl/klecko/biografie/henryk_f.pdf

Alicja Weber, Edukacyjno-artystyczna działalność Społecznego Ogniska Artystycznego nr 1 w Bydgoszczy w latach 1954-1974, [w:] Nauczanie muzyki na Pomorzu i Kujawach, pod red. A. Kłaput-Wiśniewskiej, Bydgoszcz 2007.

Wojciechowska Helena
związek : inny

zakończony data: 1975 forma: Śmierć współmałżonka
* 11-05-1938
wiek: 68