Irena Tkaczyk (1930-2012) - śpiewaczka, solistka zespołu Madrygalistów Capelli Bydgostiensis

Ur. w miejscowości Głogowie, gdy miała 4 lata zmarł Jej ojciec. Matka sama wychowywała trójkę dzieci. Podczas II wojny światowej spłonął doszczętnie jej rodzinny dom nad Sanem. Po wojnie Irena Tkaczyk ukończyła gimnazjum i liceum w Leżajsku i Przemyślu. Po maturze podjęła pracę w geologii, w Krakowie i zaczęła uczyć się śpiewu w Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie u Erazmy Janowicz-Kopaczyńskiej (znakomitej operowej śpiewaczki z okresu międzywojennego). Następnie studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie u wybitnego polskiego śpiewaka Włodzimierza Kaczmara (bas – solista opery we Lwowie, występował na scenach operowych m.in. w La Scali w Mediolanie, Paryżu, Wiedniu), studia ukończyła w roku 1961. Śpiewała w chórze Filharmonii Krakowskiej. Do Bydgoszczy przybyła w 1962 roku, sprowadzona z Krakowa przez Stanisława Gałońskiego. Została zatrudniona w „oktecie wokalnym”, nazwanym później Zespołem Madrygalistów Capelli Bydgostiensis.

Śpiewacy zatrudnieni mieli za zadanie wykonywanie zarówno partii wokalnych chóralnych jak i solistycznych w utworach kantatowo-oratoryjnych, co było swego rodzaju ewenementem.

Irena Tkaczyk świadomie nie skorzystała z propozycji występowania na scenach operowych Krakowa, Warszawy i Bydgoszczy, interesowała Ją zdecydowanie kameralistyka i muzyka oratoryjna i kantatowa.

Przeszło 30-letni dorobek artystyczny I.Tkaczyk, jako śpiewaczki z czasów „bydgoskich”, to niezliczona ilość koncertów z Capellą Bydgostiensis pod dyrekcją Stanisława Gałońskiego i Włodzimierza Szymańskiego (szefa Capelli od 1970 r.).

Działalność I.Tkaczyk obejmuje: występy w Bydgoszczy, całym regionie kujawsko-pomorskim, w kraju i zagranicą (wszystkie kraje Europy) koncerty na międzynarodowych i krajowych festiwalach; nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne; udział w kilku filmach muzycznych jak np. „Motet na ratusz toruński, „Rzeźba nagrobna Wita Stwosza”, „Dawne miasta na Pomorzu”. Śpiewaczka była także zapraszana na występy gościnne z orkiestrami symfonicznymi m.in. Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Krakowa, Poznania, Warszawy. Śpiewała wówczas w wielkich dziełach oratoryjno-kantatowych, epoki baroku, klasycyzmu i czasów współczesnych. Partnerowała w tych koncertach wybitnym polskim śpiewaczkom i śpiewakom m.in. Krystynie Szczepańskiej, Delfinie Ambroziak, Stefani Toczyskiej, Bogdanowi Paprockiemu, Andrzejowi Hiolskiemu, Edmundowi Kossowskiemu, Kazimierzowi Pustelakowi, Władysławowi Malczewskiemu. Śpiewała partie solowe w mszach W.A.Mozarta. Brała udział w licznych wykonaniach „Magnificat” J.S.Bacha; słyszeliśmy Ją w kantacie „Aleksander Newski” S. Prokofiewa, wykonywanej z Chórem „Arion” na estradzie FP w Bydgoszczy, także w IX Symfonii L. van Beethovena.

Pracowała pod batutą wybitnych polskich i zagranicznych dyrygentów takich jak: Jan Krenz, Jerzy Semkow, Andrzej Markowski, Arnold Rezler, Witold Krzemieński, Stefan Marczyk, Renard Czajkowski, Krzysztof Missona, W.Jesipow .

Dbała o higienę swojego głosu. Uczestniczyła w mistrzowskich warsztatach wokalnych m.in. w Weimarze, brała konsultacje u prof. Olgi Olginy z Łodzi – wybitnego pedagoga śpiewu.

Radość śpiewania – emanowała z jej twarzy podczas estradowych występów. W recenzjach z koncertów, krytycy zawsze wyróżniali osobę Ireny Tkaczyk. Pisano o Jej „aksamitnym głosie o zabarwieniu altowym”, „ekspresji wykonania”. Kilkaset drukowanych programów koncertów, nagrania płytowe CB i Zespołu Madrygalistów, którego była najdłużej pracującym członkiem (aż 27 lat) zaświadczają iż mogła uważać się za spełnioną zawodowo.

Całe życie poświęciła muzyce. Nie założyła rodziny, ale dla wielu kolegów, przyjaciół, uczniów była prawdziwym autorytetem nie tylko w sprawach zawodowych. Miała bardzo dobry kontakt z młodzieżą. Kilkanaście lat uczyła śpiewu w bydgoskiej średniej szkole muzycznej (obecnie Zespół Szkół Muzycznych im. A.Rubinsteina).

Należała do bydgoskiego oddziału Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Postrzegana była jako osoba pryncypialna, ale jednocześnie pełna serdeczności. Była otwarta dla ludzkich spraw, gotowa przyjść z pomocą każdemu, kto takiej pomocy potrzebował.

Pochowana 28 stycznia 2012 r. w rodzinnej miejscowości Tryńcza k/Przeworska.

Wg. A. Weber, Pożegnanie Irena Tkaczyk

• Spis nut - rękopisy ze zbiorów Ireny Tkaczyk
  nuty ze spuścizny po wokalistce
  Szczegóły
• Spis nut - rękopisy ze zbiorów Ireny Tkaczyk nuty ze spuścizny po wokalistce Szczegóły