Kielbich Jan  [1901-1973]  - Lutnik, syn Juliana Gustawa i Antoniny Emilii z domu Melin, urodził się 27.XI 1901r.w Warszawie. Po ukończeniu szkoły ludowej w Bydgoszczy przy ul.Dworcowej 82 rozpoczął naukę budowy instrumentów muzycznych w firmie swego ojca. Od 1936r. prowadził fabrykę instrumentów muzycznych oraz udzielał się pracy społecznej, był członkiem Polskiego Białego Krzyża, wspierał masowo różne towarzystwa oraz organizacje kulturalne i społeczne. W 1938r.darował 62 Pułkowi Piechoty Wielkopolskiej cztery fanfary. Za stałą współpracę otrzymał odznakę pamiątkową tego Pułku.

 W czasie okupacji niemieckiej fabryka była pod komisarycznym zarządem Brunona Sommerfelda. W tym zakładzie nadal pracował Jan Kielbich, współpracując z fabryką i hurtownią artykułów muzycznych Otto Schlüslera w miejscowości Markneukirchen. Po II wojnie światowej Jan Kielbich nadal prowadził fabrykę, która w roku 1948 uległa likwidacji. Powstał wówczas warsztat naprawy instrumentów muzycznych wszelkiego typu, mieszczący się przy ul. Gdańskiej 44 (wówczas Al. 1-go Maja). W warsztacie pracowali: właściciel - Jan Kielbich, Florian Kamiński i Joppek. Firma ta należała do najlepszych zakładów naprawczych instrumentów muzycznych w północnej Polsce. Jan Kielbich był członkiem Zrzeszenia Kupców Samodzielnych, odznaczony wieloma dyplomami za solidność wykonywanych prac. Należał do Cechu Rzemiosł Różnych w Bydgoszczy i był przewodniczącym komisji egzaminacyjnej dla czeladników i mistrzów w zawodzie lutnika. W grudniu 1971 roku podpalono jego warsztat. Jan Kielbich zmarł 29 lipca 1973 roku spoczywa na cmentarzu Nowofarnym przy ul. Artyleryjskiej 10 w Bydgoszczy. Syn Piotr Kilebich był skrzypkiem wieloletnim członkiem orkiestry Opery w Bydgoszczy. On też odziedziczył dom przy ul. Gdańskiej 44.

zob. R. Kuczma, Jan Kielbich w: Bydgsoki Leksykon Muzyczny, wyd. KPTK Bydgoszcz 2004.