Golnik Juliusz ks. (1833-1864)

Urodził się 1 listopada 1833 r. w Koślince k. Tucholi. Ojciec Franciszek był nauczycielem. Jako stypendysta Generalnego Wikariatu uczył się w gimnazjum chojnickim, które ukończył w 1855 r. Wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie i 8 maja 1859 r. otrzymał świecenia kapłańskie. Będąc wikarym w Chełmnie, nie zastosował się do nakazu władz pruskich, by w dniu koronacji króla Wilhelma I (18 października 1861 r.) podczas uroczystej sumy modlić się za króla i jego rodzinę. Odprawiona przez księdza msza była cicha, opuszczono nakazaną  modlitwę, za to zebrani wierni przed i po mszy św. wraz z księdzem odśpiewali Boże cos Polskę. Bp J. N. Marlicz udzielił mu nagany i wstrzymał na 5 lat samodzielne duszpasterstwo. Podczas pogrzebu Karola Kalksteina z Pluskowęsy, pierwszego prezesa Towarzystwa Pomocy Naukowej wygłosił po polsku płomienne kazanie

(4 lutego1862 r.), które zostało wydane w Chełmnie drukiem i rozpowszechnione na całym Pomorzu. Od kwietnia 1862 r. został wikarym kościele p. w. św. Mikołaja w Gdańsku, gdzie zmarł 27 listopada 1864 r. w wieku 31 lat.

Zobacz: Maria Ollick, Wybitni, niepospolici, zasłużeni, znani i nieznani czasem zapomniani przedstawiciele regionu tucholskiego, Tuchola 2004, str.52.