Messal Lucyna - śpiewaczka

Diva operetkowa okresu międzywojennego, która dzieliła krajową scenę operetkową z Wiktorią Kawecką. Zadebiutowała na scenie w 1904 r. jako kilkunastoletnia tancerka w warszawskiej operetce „Nowości”. Po kilku latach (w 1909 r.), gdy wystąpiła tam jako Saffi w „Baronie cygańskim” J. Straussa i w „Czarze walca” O. Straussa jako Księżniczka, przed wybredną warszawską publicznością, odniosła sukces. Bardzo szybko zdobyła popularność, dysponowała bowiem nie tylko dużej skali głosem, ale wnosiła na scenę taniec, humor i temperament, zyskując sławę gwiazdy numer jeden Warszawy. Jej wysoka pozycja w świecie operetki łączyła się też z pobieraniem  specjalnej, wysokiej gaży – w tym honorarium na toalety – wyróżnienia nie spotykanego w ówczesnym systemie gospodarczym teatrów. Toalety nosiła wspaniałe, wzbudzające sensację. Adoratorzy nie szczędzili jej kwiatów i pereł. Wszędzie „szumiało” od rewelacji na jej temat, wśród których prawdą okazał się dar dla artystki od jednego z wielbicieli w postaci powozu zaprzężonego w parę białych koni. Życie Lucyny Messal, artystki i kobiety, „kolorowe” w skandale, obfitujące w wielkie sukcesy sceniczne, także na scenach Moskwy, Kijowa, Wilna, było prawdziwym obrazem ówczesnej epoki. Bydgoszcz miała okazję nie raz oklaskiwać Lucynę Messal. Gdy w sezonie 1925/26 na scenie Teatru Miejskiego wystąpiła operetka warszawska „Nowości”  ze spektaklem „Orłow” B. Granichstaedtena. Wydarzeniem sezonu muzycznego Teatru Miejskiego 1929/30 były występy gościnne L. Messal, dla której wystawiono „Paganiniego” F. Lehara. Artystka wystąpiła również w „Ewie” i operetce „Hrabia Luxemburg” tego kompozytora. Koncertowała jeszcze w Bydgoszczy od 26 czerwca do l lipca 1930 r., powracając znowu 6 lipca, by wystąpić w „Paganinim”. Gdy bydgoska grupa aktorów założyła  w 1925 r. nową placówkę – Teatr Popularny, miejscem występów stał się Ogród Patzera przy ul. Świętej Trójcy w Bydgoszczy. Grano tam, głównie w lecie, przedstawienia licznych operetek, występowali także artyści warszawscy, w 1927 r. także L. Messal. Jednym z pierwszych występów L. Messal na scenie bydgoskiego Teatru Miejskiego, był wieczór w dniu 2 października 1924 r. połączony z występem Bolesława Mierzejewskiego, amanta i ulubieńca  publiczności warszawskiej, oraz Czesława Kadena – komika warszawskiej operetki „Nowości”. Artystom akompaniował prof. Aleksander Piotrowski, wykonano fragmenty z operetek, m. in. z „Bajadery” I. Kalmana i „Frasquity” F. Lehara.