Ogurkowski Stanisław  (1851-1909), kompozytor, dyrygent, nauczyciel muzyki.

Urodzony 6 VIII 1851 r. w Sławsku Wielkim w ówczesnym powiecie strzeleńskim jako syn nauczyciela Franciszka i Kazimiery z domu Rakowskiej. Od 1874 r. kształcił się w konserwatorium  muzycznym w Lipsku. Powrocie na Kujawy na krótko zajął się dziennikarstwem, obejmując w 1884 r. po Marcelim Połczyńskim redakcję inowrocławskiego „Kujawiaka”. W 1885 r. kierował w Inowrocławiu Towarzystwem Śpiewu Kościelnego, a w 1886 i  w latach 1889-1890 prowadził założone w domu Piotra i Emila Wituskich Polskie Towarzystwo Śpiewu. Przez pewien czas miał też prywatną szkołę muzyczną przy ul. Toruńskiej 24. Później dyrygował chórami niemieckimi  i polskimi w Bydgoszczy, m.in. Stowarzyszeniem Śpiewaczym Urzędników „Zgoda” oraz Towarzystwem Śpiewu „Halka”. W 1892 r. otworzył tam własną szkołę (Instytut Muzyczny), w której udzielał lekcji fortepianu, śpiewu i teorii muzyki. Z początkiem 1907 r. przeniósł się do Poznania, gdzie nadal uczył muzyki, dyrygował też Kółkiem Śpiewaczym Towarzystwa Młodzieży Polsko-Katolickiej oraz w latach 1907-1909 znanym Towarzystwem Muzycznym „Lutnia” Ogurkowski opracował na fortepian popularne tańce ludowe, wydane w dwóch zbiorach we Lwowie w 1907 r. Komponował własne utwory fortepianowe oraz pieśni chóralne, z których wiele ukazało się m. in. w Inowrocławiu i Poznaniu. Najpopularniejszy jest zbiór 20 pieśni chóralnych z towarzyszeniem fortepianu pt. Wiązka (Poznań 1908).

Zmarł 10 XI 1909 r. w Poznaniu.

(Edmund Mikołajczak Ogurkowski Stanisław  [hasło] w : Inowrocławski Słownik Biograficzny – pod red. Edmunda Mikołajczaka  -  Zeszyt Czwarty, Inowrocław 2000  str.91  )

Zobacz również:

Bogna Derkowska-Kostkowska, Instytuty muzyczne i nauczyciele muzyki w Bydgoszczy od drugiej połowy XIX wieku do 1920 roku, [w:] Świadkowie kultury muzycznej na Pomorzy i Kujawach, pod red. Aleksandry Kłaput-Wiśniewskiej, Bydgoszcz 2013.