Kreja Sylwia - wiolonczelistka

Wiolonczelistka. Urodzona bydgoszczanka, pierwsze nauki pobierała u Zdzisławy Wojciechowskiej,  a studia kończyła w poznańskiej PWSM. Solista-muzyk najpierw w orkiestrze Arnolda Rezlera (1953), potem w Pomorskiej Orkiestrze Symfonicznej, Filharmonii Pomorskiej i w latach 1974-1982 w orkiestrze opery bydgoskiej. W tej ostatniej pełniła funkcję zastępcy koncertmistrza. Pracując w rodzinnym mieście, prowadzi rozległą działalność artystyczną na pozaregionalną skalę. Z Teatrem Wielkim z Poznania wyjechała  do Włoch, by akompaniować z orkiestrą przedstawieniom baletowym w legendarnej La Scali w Mediolanie.  Brała również udział w koncercie na… sto wiolonczel zorganizowanym w warszawskim Teatrze Wielkim dla uczczenia 100. rocznicy urodzin „Paganiniego wiolonczeli” – Pablo Casalsa. Dyrygował K. Wiłkomirski. W 1976 r. powstał pod patronatem Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego – Kameralny Zespół Barokowy Sylwii Kreji, który występował na licznych bydgoskich i pomorskich estradach, a także w Pradze, Litomierzycach i Budziejowicach, na festiwalu w Kaliszu, na Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie. W Bydgoszczy staje się coraz bardziej popularny cykl muzyczno-literackich wieczorów zatytułowanych „Muzyka i róże”, gdzie utworom D. Scarlattiego, C. Monteverdiego, Emanuela Bacha i innych towarzyszą wiersze bydgoskich poetów (m.in. Jana Góreca – Rosińskiego). Na koncertach, na których grano gawoty i menuety, poetów zastępowali tancerze (m.in. Anna Rutkowska, Jolanta Dutkiewicz, Krzysztof Zakrzewisz).

W życiu operowym Bydgoszczy zapisała się przede wszystkim tym, że wraz ze swoim Zespołem Barokowym wystawiła dwie barokowe opery: „Tetydę na Skyros” D. Scarlattiego (1979) i „La serva patrona” („Służąca Panią”) G.B. Pergolesiego (1980). Jako pierwszą wystawiono „Tetydę na Skyros” D. Scarlattiego. Przed zgromadzoną w Klubie MPiK publicznością, poza liderką zespołu oraz flecistką – Alicją Szymańską-Zająkała i harfistką – Barbarą Markiewicz, wystąpiła czwórka śpiewaków: Czesława Cynowska – sopran, Czesława Czarnecka – mezzosopran,  Henryk Herdzin – tenor i Longin Skalec – baryton.  Funkcję narratora pełniła Teresa Wądzińska. To nowatorskie w warunkach bydgoskich przedsięwzięcie miało dobry odbiór publiczności, zostało zauważone przez krytyków i uwieńczone przyznaną Sylwii Kreji Nagrodą Kulturalną „BIK-u”. Zachęciło to panią Sylwię do dalszego kroku w kierunku opery barokowej, a była nią „La Serva Patrona” – opera komiczna w dwóch aktach. G. B. Pergolesiego (1980). W roli Uberto wystąpił bas – Bronisław Perkowski, a jako Zerbina – Czesława Cynowska-Staniszewska – sopran. Towarzyszył im w roli służącego Vespone – solista bydgoskiego baletu Krzysztof Zakrzewicz. Na flecie grała tym razem Susanne Bottcher. Recenzje znów były dobre, ale kontynuacji już, niestety, nie było. Zawiniły trudności natury finansowej i organizacyjnej.