Dołżyński Władysław - mechanik, nauczyciel, lutnik.

 Syn Stanisława i Leokadii z domu Bagińska, urodził się 30 listopada 1908 r. w Białymstoku. Zmarł 15 kwietnia 1980 r. w Bydgoszczy i spoczywa na cmentarzu parafii Świętej Trójcy przy ul. Lotników.

Przyjechał do Bydgoszczy i w 1931 r. ukończył Cywilną Szkołę Mechaników Lotniczych. Po II wojnie światowej ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne przy ul. Świętej Trójcy 37. W latach 1951-1956 uczył się w tej szkole mechaniki. Pracował w Fabryce Traków do Drewna przy ul. Nakielskiej 50, a następnie w Fabryce Automatów Tokarskich przy ul. Karola Chodkiewicza. Wynalazca i racjonalizator, większość jego pomysłów zastosowano w praktyce. Członek i działacz Oddziału Bydgoskiego Naczelnej Organizacji Technicznej. Już od młodych lat interesowała go budowa instrumentów muzycznych. W lutnictwie był samoukiem, miał absolutny słuch, zręczność rąk, poczucie piękna instrumentów smyczkowych. Znajomość technologii i obróbki drewna skłoniły Dołżyńskiego do pracy nad skrzypcami. Wykonał je w 1945 r. dla syna Jerzego. Pozytywna ocena skrzypiec przez lutników: Jana Kielbicha i Floriana Sikorę zachęciły go do wykonania następnych egzemplarzy - skrzypiec, altówki i wiolonczele. Dzieła swoje wystawiał w Poznaniu, Warszawie i we Włoszech, zdobywając wyróżnienia. Wykonywał także korekty i naprawy skrzypiec, altówek, wiolonczeli i kontrabasów. Żonaty od 1937 r. z Janiną Filipowską: wychowali troje dzieci. Jerzy Wojciech ur. 23 IV 1939 r. w Bydgoszczy, ukończył  w 1958 r. klasę skrzypiec u Wacława Splewińskiego w Państwowym Liceum Muzycznym w Bydgoszczy oraz studiował w Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu: teorię u prof. Sitowskiego,  kompozycję u prof. Floriana Dąbrowskiego, a klasę skrzypiec ukończył u profesora Zdzisława Janke. Zajmuje się lutnictwem. Córka Władysława ukończyła w 1960 r. Państwowe Liceum Muzyczne w klasie Józefa Rezlera. Kilka lat później ukończyła klasę altówki w Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Gra w Filharmonii Poznańskiej.

Bydgoski Leksykon Muzyczny  - Praca Zbiorowa 2004 s. 118 (R.K.)

[2005]