Studia muzykologiczne odbył na Uniwersytecie Poznańskim pod kierunkiem profesora Adolfa Chybińskiego, magisterium otrzymał w roku 1951. Tytuł Doktora Nauk Humanistycznych (praca pisana pod kierunkiem profesora Józefa Chomińskiego), otrzymał na Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 1964. Tytuł doktora habilitowanego na Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 1987, profesora tytularnego w 1990.

Prowadził cykle lub pojedyncze wykłady w kraju: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Uniwersytet Warszawski, Instytut Sztuki PAN; za granicą w: Alliance College (Allice Spring, USA), Bazylei, Bohum, Ljubljanie, Padwie, Rzymie, University of Illinois, Uppsali, Salzburgu.

Specjalizacja naukowa:

1. Obecnie prowadzi szerokie badania nad muzyką włoską XVII wieku - jej specyfiką i przemianami, ze szczególnym uwzględnieniem historii dramma per musica; (w przygotowaniu - monografia muzyki we Włoszech w XVII wieku).
2. Teoria muzyki XVII wieku i włoska praktyka wykonawcza tego okresu.
3. Muzyka polskiego renesansu i baroku. Na podstawie badań źródłowych powstały prace syntetyczne mające za przedmiot:

• Określenie specyfiki przemian stylistycznych w baroku na terenie Polski,
• Ukazanie znaczenia okresu saskiego,
• Interpretacja zasad i roli estetycznej techniki koncertującej,
• Koncepcja manieryzmu, jako stylu muzycznego na przełomie XVI i XVII wieku.

[Źródło: http://www.muzykologia.uj.edu.pl/pracownicy/Szweykowski_Zygmunt.htm]

• Z dziejów muzyki polskiej 7
  Eliasz Karmelita, nieznany staropolski kompozytor
  Szczegóły
• Z dziejów muzyki polskiej 7 Eliasz Karmelita, nieznany staropolski kompozytor Szczegóły
• Z dziejów muzyki polskiej 9
  Nieznana twórczość Marcina Kreczmera (1631-1696). Z problemów polskiej praktyki muzycznej II połowy XVII wieku
  Szczegóły
• Z dziejów muzyki polskiej 9 Nieznana twórczość Marcina Kreczmera (1631-1696). Z problemów polskiej praktyki muzycznej II połowy XVII wieku Szczegóły