Chór Panien Różańcowych  -  Na zebraniu ,,Żywego Różańca Panien” przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa, dnia 29 .04. 1925 r. w obecności ks. proboszcza Narcyza Putza i zarządu w osobach: Elżbiety Jankowskiej, Ireny Suligowskiej, Marianny Wiśniewskiej i Dobrzyńskiej, ks.dr Józef Łuczak zaproponował założenie chóru ,,Panien Różańcowych”. Jednogłośnie propozycję przyjęto i ustalono, że będzie to chór ,,Żywego Różańca”, do którego mogą należeć wyłącznie panny. Dyrygentem chóru wybrano organistę Szczepana Jankowskiego. Na pierwszą lekcję śpiewu przybyły 54 panny. Najpierw próby odbywały się w Szkole Powszechnej im. Henryka Sienkiewicza przy ul. Jana Sowińskiego 5, a w latach 30. w sali Jana Mellera przy pl.Piastowskim 17.

W czasie okupacji niemieckiej chór zawiesił działalność. Po zakończeniu działań wojennych w lutym 1945r., zebrało się 130 członkiń.

Po 1948r. spotykano się w salce parafialnej przy pl. Piastowskim. Pierwsza prezeska chóru Elżbieta Jankowska  zmarła w 1930r. Następna, Helena Pszczolińska, prezesowała do czasu wojny w 1939 r. Chór śpiewał na dwa głosy, następnie na trzy, a po czterech latach pracy śpiewał już tylko na cztery. Śpiewano na mszy św. o godz.8, na roratach, w czasie oktawy Bożego Ciała, na Gorzkich Żalach, uroczystych mszach  i zebraniach ,,Żywego Różańca”. Kolejnymi prezeskami były panny: Antonina Januszewska, Stefania Raciniewska i pani Drzewiecka - Dolczewska. Chór nadal śpiewał w kościele, także na sumie o godz.10, a także śpiewano w sanktuariach Maryjnych na Jasnej Górze w Częstochowie i Niepokalanowie. W 1929 r. chór ,,Panien Różańcowych” przystąpił do Okręgowego II Związku Chórów Kościelnych  w Bydgoszczy i następnie śpiewał w grupie połączonych chórów kościelnych.

Od założenia  do 1939 r. i od 1945r. do 1950r. członkinie chóru w sali Jana Mellera urządzały jasełka, amatorskie przedstawienia teatralne oraz śpiewały w czasie went. Występowały także na zaproszenia w różnych kościołach w Bydgoszczy, na Pomorzu, Kujawach i katedrze gnieźnieńskiej. Z biegiem lat do zespołu przyjmowano także mężatki. Około 1970 r.zmieniono nazwę na ,,Chór Pań”, któremu nadal przewodził organista wirtuoz – Szczepan Jankowski. Urządzaniem i reżyserowaniem przedstawień zajmowała się chórzystka Ulbrych. W 1965r., z okazji czterdziestolecia istnienia chóru, przybył prymas Polski ks.Stefan Kardynał Wyszyński, który wygłosił kazanie i udzielił chórzystkom błogosławieństwa. Z okazji jubileuszu 55-lecia chór został zaproszony przez prymasa Polski do jego rezydencji w Warszawie przy ul. Miodowej 17. Pod batutą Szczepana Jankowskiego chór śpiewał w prywatnej kaplicy Jego Eminencji. W 1985r. ,,Chór Pań” przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa obchodził 60.rocznicę założenia. Ksiądz kardynał Józef Glemp prymas Polski na ręce dyrygenta i chórzystek przesłał serdeczne podziękowania i życzył dalszej wytrwałej i gorliwej  pracy i udziału w liturgii świętej. Jednak nabór pań do chóru był ograniczony, nie brakowało nowych zgłoszeń. W 1985r. zespół liczył 26 osób. Powoli działalność chóru zamierała. 65-lecia istnienia już nie obchodzono.

Bydgoski Leksykon Muzyczny  -  Praca Zbiorowa 2004 s.93 /R.K./

Zobacz również: