Osoby

Aleksander Gramziński

Imię
Aleksander
Nazwisko
Gramziński
Drugie imię
-
Nazwisko rodowe
-
Nazwisko panieńskie
-
Data urodzenia
1921
Miejsce urodzenia
-
Data śmierci
1993
Biografia

Gramziński Aleksander - śpiewak

 

Śpiewak – występował na bydgoskiej scenie muzycznej przez 27 sezonów – od l maja 1956 r. do 31 sierpnia 1983 r. Przyjęty najpierw do chóru Studia Operowego, uzupełniał swoje wykształcenie muzyczne w Państwowej Szkole Muzycznej w Toruniu w klasie prof. Marii Gruszczyńskiej. Debiutował w drugoplanowych rolach operetkowych w „Baronie cygańskim” J. Straussa (1956) i „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1958). Większą partią był Adwokat w „Zemście nietoperza” J. Straussa (1961) Odtąd operetka właśnie i jej komediowe klimaty stały się jego sceniczną specjalnością. Bawił więc publiczność jako Baron Mirko Zeta  w „Wesołej wdówce” F. Lehara (1966), jako Książę Leopold w „Księżniczce czardasza” I. Kalmana  (1968) czy Pułkownik w „Krainie uśmiechu” F. Lehara (1970). W repertuarze operowym miał nieco skromniejsze osiągnięcia, ale pozostał w pamięci widzów jako główny specjalista od roli Macieja w „Strasznym Dworze” S. Moniuszki. Śpiewał tę niedużą, ale wdzięczną partię w trzech różnych inscenizacjach (1956, 1969, 1976) – zawsze niezawodnie – pięknie i stylowo. Ale obsadzano go nie tylko w repertuarze Moniuszkowskim. Śpiewał więc, i to z powodzeniem, m. in. Sciarone w „Tosce” G. Pucciniego (1964), Yanadori w „Madame Butterfy” G. Pucciniego (1965). Już pod koniec kariery udźwignął tak odpowiedzialne, i tym razem pierwszoplanowe, partie jak: Halicki w „Kniaziu Igorze” A. Borodina (1975) i Sebastiano w „Nizinach” E. d’Alberta (1976). Należał do artystów, którzy żyją bez reszty teatrem. W sezonie 1974/75 był niewątpliwie najbardziej zapracowanym solistą bydgoskiej sceny muzycznej. Występował równolegle w dwóch operach (Alfio w „Rycerskości wieśniaczej” Mascagniego, Halicki w „Księciu Igorze” A. Borodina), dwóch musicalach  (Parker w „Skrzydlatym kochanku” S. Renza i Antoni w „Najpiękniejszej” M. Lidy) oraz w operetce „Hrabia Luxemburg” F. Lehara, gdzie był Engerlingiem. Mimo wielu lat spędzonych w zawodzie przyznawał się, że każde wejście na scenę jest dla niego wielkim przeżyciem.

 

wg Zdzisław Pruss, Gramziński Aleksander, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

Atrybuty
Osoby:Wokalista
Powiązane instytucje