Paprocka Barbara - śpiewaczka (mezzosopran)

Śpiewaczka (mezzosopran), przez ponad dwadzieścia lat (1957-1979) związana z bydgoskim teatrem muzycznym. Ukończyła bydgoska Szkołę Muzyczną u prof. Krysiewiczowej, a potem w Warszawie studiowała u prof. G. Orłowa. Pierwsze miejsce pracy to Estrada Kameralna przy Filharmonii Narodowej i występy w Polskim Radiu. Staraniem prof. F. Krysiewiczowej Barbara Paprocka przeniosła się do Bydgoszczy i przez wiele sezonów należała do grona czołowych solistów bydgoskiej opery i operetki. Już od pierwszych zaśpiewanych tu partii: Berty w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1957) i Jadwigi w „Strasznym Dworze” S. Moniuszki (1958) zwracano uwagę na jej dobry głos i korzystną sceniczną prezentację. Długa jest lista wykonywanych przez nią mezzosopranowych partii operowych:  Bronia w „Hrabinie” S. Moniuszki (1960), Suzuki  w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961), Olga w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1962), Carmen w operze G. Bizeta (1964), Amneris w „Aidzie” G. Verdiego (1968), Zofia w „Halce” S. Moniuszki (1971), Księżna Eboli w „Don Carlosie” G. Verdiego (1973), Mary w „Holendrze tułaczu” R. Wagnera (1977) oraz w oryginalnie ujętej roli Jasia w baśni baletowej „Jaś i Małgosia” E. Humperdincka (1969). Chętnie grała role operetkowe, popisując się głosem i wdziękiem, m. in. jako Ida w „Zemście nietoperza” J. Straussa, Irena w „Helu” J. Lawiny-Świętochowskiego (1965), Księżna Hardegg w „Krainie uśmiechu” F. Lehara (1970), Palmira w „Balu w operze” R. Heubergera. Po zejściu ze sceny Barbara Paprocka wróciła do Warszawy.

wg Zdzisław Pruss, Paprocka Barbara, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• OPERA NOVA
  solistka w latach 1957-1979
  Szczegóły
• OPERA NOVA solistka w latach 1957-1979 Szczegóły