Bucholz Edmund - śpiewak (tenor)

Jeden z pionierów bydgoskiego Studia Operowego, który artystyczne pasje  i występy na scenie  godził z pracą etatowa w innym zawodzie. W sezonach 1956/57  -  1962/63 zaśpiewał w dziesięciu premierach, odbył setki prób, a jednocześnie chodził codziennie do pracy w „Makrum”. Gdy Studio Operowe zostało upaństwowione i gdy zaczęto śpiewaków przyjmować na etaty, musiał dokonać wyboru: czy zawierzyć swój los i rodzinny byt rodzącej się w bólach placówce artystycznej, czy renomowanemu zakładowi produkcyjnemu… Wybrał „Makrum” oraz dorywcze śpiewanie w chórze operowym. Jako absolwent Średniej Szkoły Muzycznej, bez żadnego aktorskiego przygotowania, o warunkach głosowych poprawnych, ale nie nadzwyczajnych – nie był predestynowany do wielkich tenorowych partii. Śpiewał raczej role drugoplanowe, z których zresztą wywiązywał się bez zarzutu – bo mocną jego stroną było staranne przygotowanie wokalne i głosowa dyspozycyjność. Jego popisową partią, świetnie także z jego warunkami zewnętrznymi  współbrzmiącą, stał się Damazy w pierwszej powojennej bydgoskiej realizacji „Strasznego Dworu” St. Moniuszki (1958). Pełen rejestr jego partii (poza tą wymienioną) przedstawia się następująco: Feliks – „Flis” St. Moniuszki (1956), Żupan – „Baron Cygański” J. Strauss (1957),  Franciszek – „Opowieści Hoffmana” J.Offenbacha (1959), Hadżi – służący „Lakme” L. Delibesa (1959), Frick – „Życie paryskie” J. Offenbacha (1960), Goro – Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961), Góral – „Halka” St. Moniuszki (1961), Leandro – „Ciekawskie niewiasty” E. Wolfa-Ferrariego (1962), Onufry – „Student żebrak” K. Millockera (1963). Śpiewał krótko i nie były to wielkie role, ale był, jakże w każdym teatrze potrzebnym, artystą użytecznym i solidnym. Takim pozostał w pamięci tych, którzy odprowadzili go na  miejsce wiecznego spoczynku, a i tych, którzy pamiętają niezwykłe i niepowtarzalne w swym klimacie i odświętności  pierwsze premiery  bydgoskiego Studia Operowego. I w tym łańcuchu pokoleń między  tamtym zespołem Krysiewiczowej a dzisiejszą Operą Nova stanowi Edmund Bucholz ogniwo niezwykle ważne.

Wg. Zdzisław Pruss, Bucholz Edmund, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002

• OPERA NOVA
  śpiewał w Operze w latach 1956-1963, później jako członek chóru
  Szczegóły
• OPERA NOVA śpiewał w Operze w latach 1956-1963, później jako członek chóru Szczegóły