Lubiatowski Edmund - pedagog, dyrygent, kompozytor.

W 1924 roku ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Rawiczu. 1 sierpnia 1924 roku podjął swoją pierwszą pracę jako nauczyciel tymczasowy w siedmioklasowej szkole podstawowej w Chodzieży, ucząc matematyki.

Posiadłszy umiejętność posługiwania się językiem Braille'a, również w zakresie pisma nutowego, w 1928 roku przyjechał do Bydgoszczy i podjął pracę w Zakładzie dla Ociemniałych Poznańskiego Samorządu Wojewódzkiego w Bydgoszczy. Przez 10 lat uczył niedowidzących śpiewu i muzyki. W 1928 roku wstapił do Miejskiego Konserwatorium Muzycznego w Bydgoszczy. Ukończył je w 1935 roku, uzyskując dyplom w klasie fortepianu. Tu doskonalił się też w grze na organach. W 1933 roku zdał egzamin z muzyki i śpiewu, a w 1937 złożył egzamin przed Komisją Egzaminów Państwowych, co umożliwiło mu uzyskanie dyplomu nauczyciela szkół średnich. Przez 2 lata (1935-1937) uczył gry na fortepianie w Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. Od początku lat 30. był też związany z Miejskim Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym im. M. Kopernika (od 1934 roku Miejskie Gimnazjum Męskie), gdzie w 1938 roku otrzymał nominację na stanowisko etatowego nauczyciela.

W trakcie II wojny ukrywał się w Poznaniu, następnie w Mielcu i Krakowie, aby uniknąć rozstrzelania w Bydgoszczy za bycie członkiem Polskiego Związku Zachodniego.

Zaraz po wyzwoleniu, już 19 marca 1945 roku, wrócił do pracy w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy, przemianowanym po upaństwowieniu na Pomorską Średnią i Niższą Szkołę Muzyczną. Z powodu braku nauczycieli, 16 czerwca tego samego roku podjął pracę także w Miejskim Liceum i Gimnazjum Męskim im. M. Kopernika. Uczył śpiewu i muzyki, a w pierwszych latach powojennych także matematyki.

W drugiej połowie lat 40. profesor Lubiatowski tworzył już kilkuosobowe zespoły muzyczne. Pierwszy z nich - żeński sekstet wokalny, złożony z uczennic Miejskiego Gimnazjum i Liceum Administracyjno-Handlowego - powstał w 1949 roku.

Sekstet, a później Kwintet Żeński pod nazwą "Zespół Wokalny Edmunda Lubiewskiego" zrobił prawdziwą furorę i to nie tylko w Bydgoszczy. Dzięki Lubiatowskiemu z amatorskiego zespołu szkolnego, szybko stał się zespołem profesjonalnym wystepującym wielokrotnie w studiu Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, ale również na estradzie, wyjazdach z towarzyszeniem fortepianu czy orkiestry. Zespół wokalny wkrótce stał się wizytówką bydgoskiej anteny w programie ogólnopolskim, podobnie jak orkiestra radiowa Arnolda Rezlera, zespół Eugeniusza Raabe czy kapela ludowa Edmunda Donarskiego. Często w repertuarze zespołu znajdowały się utwory Lubiatowskiego (muzyka do filmu Tryptyk bydgoski). Popularność zespołu objawiała się przede wszystkim olbrzymią ilością koncertów z wieloma solistami. Kapela Ludowa Donarskiego towarzyszyła zespołowi podczas nagrań utworów zebranych przez Annę Jachninę i opracowanych muzycznie przez Pawła Billerta. W latach 60. zespół został poszerzony o głosy męskie uczniów Technikum Kolejowego. Do większych osiągnięć zespołu należą, m. in.: w 1951 reprezentacja Polski na III Zlocie Młodzieży Demokratycznej, w 1955 udział w V Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie, główna nagroda za piosenkę Gwiazdki na niebie lśnią na festiwalu "Bałtyk morzem pokoju" w Rostock w 1956.

W roku szkolnym 1957/1958 Edmund Lubiatowski założył w Technikum Kolejowym chór szkolny, który w latach 1962-1972 należał do ponad 100-osobowego zespołu artystycznego Technikum Kolejowego, prowadzonego przez Lubiatowskiego i polonistę Henryka Betańskiego. Składał się on z chóru, solistów oraz zespołu muzycznego i recytatorskiego.

Kolejną propozycją artystyczną zespołu z udziałem Lubiatowskiego były montaże poetycko-muzyczne z jego muzyką i wierszami wybranymi przez Henryka Betańskiego. Jeden z takich występów odbył się w Teatrze Polskim w Bydgoszczy wywołując oniemienie wśród publiczności, a następnie ogromne brawa.

Edmund Lubiatowski brał aktywny udział w życiu kulturalnym Bydgoszczy i regionu. Był członkiem Zarządu Pomorskiego Towarzystwa Muzycznego, Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków oraz członkiem komisji weryfikacyjnej muzyków zawodowych i amatorskich w Związku Zawodowym Muzyków. Za swoją działalność kulturalną w 1952 roku otrzymał odznakę honorową "Bydgoszcz Zasłużonemu Obywatelowi", w 1969 roku odznakę "Zasłużony Działacz Kultury", a w 1973 roku "Wojewódzką Nagrodę Kulturalną". Resort również nie zapomniał o swoim profesorze i odznaczył go srebrną odznaką "Przodujący Kolejarz", Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz, w 1965 roku, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Edmund Lubiatowski zmarł 4 maja 1973 roku w Bydgoszczy.

Zobacz:

Marek Rzepa, Edmund Lubiatowski i "Lubiatowszczanki", w: Nauczyciele muzyki na Pomorzu i Kujawach, pod red. A. Kłaput-Wiśniewskiej, Bydgoszcz 2008, ss. 133-144.

"Lekcje są u niego zawsze sugestywną nauką ciszy, harmonii i dyscypliny. Chodzi się tutaj na paluszkach, mówi przyciszonym głosem. Obowiązuje zasada wsłuchiwania się w innych, w wyniku czego lekcje profesora przestają być lekcjami samej muzyki ale stają się także lekcjami godnego i pełnego szacunku obcowania"

Zob.  Stanisław Kubiak, Gazeta Pomorska 18 XI 95 (274)

• Publiczny Popis Uczniów Miejskiego Konserwatorium Muzycznego (1933)
  Pianista
  Szczegóły
• Publiczny Popis Uczniów Miejskiego Konserwatorium Muzycznego (1933) Pianista Szczegóły

• Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy
  nauczyciel fortepianu
  Szczegóły
• Miejskie Konserwatorium Muzyczne w Bydgoszczy nauczyciel fortepianu Szczegóły