Stasiński Edward – śpiewak (baryton).

Jeden z najbardziej popularnych i cenionych artystów bydgoskiej sceny operowej lat 80. i 90. Twórca wielu znaczących scenicznych kreacji.

Zaczynał jako chórzysta w drugiej połowie lat 60. Najpierw w operze bydgoskiej, potem przez dwa lata (1968-1970) w szczecińskim Teatrze Muzycznym i… znowu w Bydgoszczy. Jako solista zadebiutował w 1978 r. rolą Schaunarda w „Cyganerii” G. Pucciniego i był to debiut obiecujący. Potwierdzały to następne premiery i kolejne, coraz odpowiedzialniejsze partie: Hrabia Almaviva w „Weselu Figara” W.A. Mozarta (1979), Oniegin w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1980), Król w „Bardzo śpiącej królewnie” A. Blocha (1981) i wreszcie Germont w „Traviacie” G. Verdiego (1982). W roku 1985 zaśpiewał dwie znaczące premiery, jako Pappacoda w „Nocy w Wenecji” J. Straussa oraz jako Dandini w „Kopciuszku” G. Rossiniego. Rok później (1986) zaśpiewał Stasiński postać, o której zawsze marzył – tytułowego bohatera w „Rigoletcie” G. Verdiego. Rola przyniosła mu jednoznaczny, wielki sukces potwierdzony „Złotą Maską” i Nagrodą Publicystów Muzycznych. Następnie gra Przemysława II w prapremierze opery H. Swolkienia (1986), prześmiesznego Barona Wepsa w „Ptaszniku z Tyrolu” K. Zellera (1987), Figara w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1987), oraz Daniła w „Wesołej wdówce” F. Lehara. W lata 90. wszedł Stasiński dużą partią operową – jako Gianni Schicchi w kameralnej operze G. Pucciniego i dwiema rolami musicalowymi – Lejzora Wolfa w „Skrzypku na dachu” J. Bocka oraz Henry’ego Higginsa w „My fair lady” F. Loewego. Kolejne już operowe wcielenie Stasińskiego to: Manuel w „Krótkim życiu” M. de Falli (1993), Maciej w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1994), tytułowy Nabucco w operze G. Verdiego (1995), Mandaryn w „Turandot” G. Pucciniego (1996), oberżysta Lutter w „Opowieściach Hoffmanna” J. Offenbacha (1998). W premierach „Traviaty” G. Verdiego i „Carmen” G. Bizeta (1999) śpiewa drugoplanowe role i pełni funkcję… asystenta reżysera – Bodo Igesza. Ponownie świetnie sobie radzi w tej roli przy Andrzeju Strzeleckim w „Promises, Promises” B. Bacharacha (1999) oraz przy Tomaszu Koninie w „Mefistofelesie” A. Boito (2001). Jako muzyczny tradycjonalista uważa, że nie należy oper na siłę uwspółcześniać, bo kłóci się to z klimatem muzyki.

wg Zdzisław Pruss, Stasiński Edward, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• GAETANO DONIZETTI – NAPÓJ MIŁOSNY
  asystent reżysera
  Szczegóły
• GAETANO DONIZETTI – NAPÓJ MIŁOSNY asystent reżysera Szczegóły

• OPERA NOVA
  w latach 1968-1970 chórzysta, od 1978 solista-śpiewak
  Szczegóły
• OPERA NOVA w latach 1968-1970 chórzysta, od 1978 solista-śpiewak Szczegóły