Leoniec Paweł – solista-śpiewak (tenor)

Uważany za najwybitniejszego tenora bohaterskiego w dziejach bydgoskiej opery. Na bydgoskiej scenie śpiewał w latach 1960-1973, zawsze na pierwszym planie i niezmiennie w wysokiej formie.

Początkowo był zawodowym wojskowym, jednak gdy odkryto u niego talent wokalny, rozpoczął naukę u pedagogów ze Średniej Szkoły Muzycznej w Szczecinie, prof. Rymkiewicza prowadzącego chór „Echo” oraz prof. Michała Prawdzic-Lechmiana. Po odbyciu z dobrym wynikiem przesłuchania u prof. Kazimierza Czarneckiego z Poznania, przeszedł do rezerwy i zajął się śpiewem. W 1956 został zaangażowany przez Józefa Talarczyka jako tenor w lubelskiej operetce. Jednak w niedługim czasie powrócił do Szczecina, gdzie powstał Teatr Muzyczny. Przez trzy sezony 1957-1960 był solistą nowo powstałej operetki. Następnie, zaproszony przez Zdzisława Bytnara i Roberta Sauka, którzy szukali tenora, przyjechał na przesłuchania do Bydgoszczy i dostał angaż.

Przedstawił się bydgoskiej publiczności jako Pinkerton w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961) i był to debiut bardzo udany. Jeszcze większe wrażenie wywarł „nowy tenor” w „Halce” S. Moniuszki (1961). Partia Jontka miała się okazać najczęściej przez bydgoskiego tenora wykonywaną rolą – śpiewał ją w następnych premierach: w 1971 r. (na 15-lecie bydgoskiej opery), i w 1981 r. – już gościnnie. W 1962 r. wszedł w obsadę granego w Bydgoszczy od kilku lat „Strasznego dworu” S. Moniuszki jako Stefan. Kolejną wielką premierą Leońca była „Carmen” G. Bizeta (1964), gdzie wykonywał partię Don Josego.

Kolejne premiery i kolejne role ugruntowały pozycję Leońca jako śpiewaka predestynowanego do przyjmowania największych wokalnych wyzwań.  Jest więc porywającym Cavaradossim w „Tosce” G. Pucciniego (1966), żywiołowym Księciem w „Rigoletcie” G. Verdiego (1967) i wreszcie Radamesem w „Aidzie” G. Verdiego (1968). Śpiewał gościnnie w innych teatrach w Polsce, m.in. w Łodzi, jak i zagranicą. W 1967r. w rumuńskiej Timiszoarze zaśpiewał Pinkertona i Don Jose, a w 1970 r. brał udział (wraz z Z. Paluchowską) w „Koncercie Przyjaźni” w czeskich Budziejowicach.

Ostatni swój teatralny sezon 1973/1974 zwieńczył Leoniec aż trzema partiami operowymi i jedną musicalową. Te opery to: „Trubadur” G. Verdiego – Manrico, „Rycerskość wieśniacza” P. Mascagniego – Turiddu i „Pajace” R. Leoncavallo – Canio. A musical to „Skrzydlaty kochanek” S. Renza, gdzie odtwarzał postać Lyttona.

Do repertuaru Leońca można również zaliczyć role operetkowe. Grał Alfreda w „Zemście nietoperza” J. Straussa (1961), René w „Cnotliwej Zuzannie” J. Gilberta (1965), Daniło w „Wesołej wdówce” F. Lehara (1966), Edwina w „Księżniczce czardasza” I. Kalmana (1968) oraz Jerzego w „Balu w operze” R. Heubergera (1971).

Obecnie należy do Klubu Seniora „Cyganeria” przy Operze Nova.

wg Zdzisław Pruss, Leoniec Paweł, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• OPERA NOVA
  solista w latach 1960-1973
  Szczegóły
• OPERA NOVA solista w latach 1960-1973 Szczegóły