Wasylowski Włodzimierz – śpiewak-solista (tenor)

Związany z bydgoską sceną muzyczną w 1956-1968. Sprowadzony przez F. Krysiewiczową z Opery Poznańskiej. Stał się podporą wokalną raczkującego Studia Operowego.

Urodzony na południu Polski, gimnazjum kończył we Lwowie (1939), a okupację spędził na Kielecczyźnie, pracując jako agronom. Gdy zamieszkał w Poznaniu (1948), podjął studia wokalne w PWSM, śpiewając równocześnie w chórze miejscowej opery. W sezonie 1955/56 był już jego solistą.

Zaangażowany do Bydgoszczy, śpiewa od razu partie pierwszoplanowe. A więc Franka we „Flisie” S. Moniuszki (1956), Barinkaya w „Baronie cygańskim” J. Straussa (1957) i hrabiego Almavivę w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1957). W „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1958) śpiewał Stefana, w „Opowieściach Hoffmanna” J. Offenbacha (1959) – tytułowego bohatera, w „Lakmé” L. Delibesa (1959) – Geralda, „Życiu paryskim” J. Offenbacha – Bobineta. Pierwsza połowa lat 60. była dla Wasylowskiego niezwykle obfita w znaczące partie operowe. Do takich zaliczyć trzeba tytułowego Fausta w operze Ch. Gounoda (1960), Pinkertona w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1961), Leńskiego w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1962), Don Josego w „Carmen” G. Bizeta (1964), Fra Diavolo w operze D.F. Aubera (1965). Ostatnią rolą Wasylowskiego na bydgoskiej scenie był Macheath w „Operze żebraczej” B. Brittena (1968). Po tym, dość kontrowersyjnie przyjmowanym przedstawieniu, Włodzimierz Wasylowski wraz z żoną, cenioną sopranistką – Jadwigą Bigoszewską, przeniósł się do Teatru Muzycznego w Szczecinie. Zaśpiewał tam wiele interesujących ról, występował także na gościnnych koncertach w kraju i zagranicą (Czechosłowacja, NRD). Z wielkim zaangażowaniem oddawał się działalności społecznej i związkowej.

wg Zdzisław Pruss, Wasylowski Włodzimierz, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• OPERA NOVA
  solista w latach 1956-1968
  Szczegóły
• OPERA NOVA solista w latach 1956-1968 Szczegóły