Droszcz Zbigniew - dyrygent.

Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną w Inowrocławiu oraz Średnią Szkołę Muzyczna w klasie  fortepianu w Bydgoszczy. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Inowrocławiu. W latach 1954-1959 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, którą ukończył z tytułem magistra sztuki w specjalności – dyrygentura u prof. Bohdana Wodiczki. W  latach 1960-1965 pracował w operze we Wrocławiu jako korepetytor i dyrygent. Potem przeniósł się do Bydgoszczy. W tutejszej operze pracował w latach 1965-1972 jako dyrygent. Był również dyrygentem jednego z amatorskich  chórów męskich - „Hasło”. Komponował także dla tego chóru, który prowadził z powodzeniem przez osiem lat. Zespół odnosił znaczne sukcesy na przeglądach i konkursach chóralnych w kraju i za granicą. Wyróżnieniem dla śpiewaków był ich udział w przedstawieniu premierowym  spektaklu „Aida” G.Verdiego na scenie bydgoskiej opery (1968). Za dyrekcji Z. Droszcza chór „Hasło” wystąpił po raz pierwszy za granicą m. in. w 1968 r. na iędzynarodowym Festiwalu Pieśni i Tańca w Warnie oraz w 1972 r. w Jugosławii na koncertach w Kragujewcu i Belgradzie. W 1972 r. Z. Droszcz otrzymał tytuł honorowego dyrygenta  „Hasła”. Po odejściu z bydgoskiej opery pełnił w latach 1972-1974 funkcję dyrygenta w Państwowej Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku za dyrekcji Z. Chwedczuka. Na Wybrzeżu zajmował się także pracą pedagogiczną, ucząc m.in. w szkole muzycznej w Elblągu. W latach 1983-1990 prowadził, jako kierownik muzyczny i dyrygent, zespół Marynarki Wojennej w Gdyni „Dalmor”. W bogatym dorobku dyrygenckim Z. Droszcza, przede wszystkim w bydgoskich teatrze operowym, znajdziemy około 60 pozycji prowadzonych przez niego zza pulpitu: oper, operetek i baletów. Ceniony był za solidność w pracy i dużą umiejętność prowadzenia spektakli baletowych. Zapraszany bywał także, jako dyrygent, na koncerty symfoniczne do filharmonii w Bydgoszczy, Wrocławiu i Gdańsku. Będąc etatowym dyrygentem w bydgoskiej operze Z. Droszcz  przygotował samodzielnie muzycznie około 10 tytułów scenicznego repertuaru. Wśród nich wyróżnić należy balety: „Pan Twardowski” L. Różyckiego (1966), ”Legenda o miłości" A. Mielikowa (1967), „Divertimento baletowe” (1970). Był kierownikiem muzycznym operetek: „Wiedeńska krew” J. Straussa (1968), „Kraina uśmiechu” F. Lehara (1970), „Bal w operze” R. Haubergera (1971). Prowadził premiery „Strasznego Dworu” S. Moniuszki (1969) oraz „Jasia i Małgosi” E. Humperdincka (1969), a także przedstawienie „Hrabiny” S. Moniuszki z okazji 40-lecia działalności Towarzystwa Muzycznego w Bydgoszczy (1966) i „Halki” S. Moniuszki na 15-lecia bydgoskiej opery (1971). Wśród zespołów artystycznych  bydgoskiej opery miał opinię lubianego i cenionego dyrygenta, osoby niekonfliktowej. Żył muzyką dla muzyki. Miał także zdolności poetyckie. Gdy zamieszkał w Gdańsku, pisał wiersze o gdańskiej Starówce, którą był zauroczony. Znający dwa języki obce: francuski, angielski, często służył jako tłumacz podczas gościnnych występów artystów zagranicznych na bydgoskiej scenie. Żoną Z. Droszcza była tancerka, solistka bydgoskiego baletu Nina Górzyńska-Droszcz.

wg Alicja Weber, Droszcz Zbigniew, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• Chór męski "Hasło"
  w latach 1966-1972 dyrygent chóru Hasło
  Szczegóły
• Chór męski "Hasło" w latach 1966-1972 dyrygent chóru Hasło Szczegóły
• OPERA NOVA
  dyrygent w latach 1965-1972
  Szczegóły
• OPERA NOVA dyrygent w latach 1965-1972 Szczegóły