Wąsicki Zygmunt – solista-śpiewak (baryton)

Jeden z pionierów bydgoskiego środowiska operowego. Z wykształcenia inżynier architekt (twórca m.in. auli Liceum Muzycznego). Rozpoczął działalność wokalną w chórze „Arion”, gdzie śpiewał wraz z żoną. W latach 1956-1972 był wykonawcą czołowych partii barytonowych w wielu bydgoskich premierach.

Debiutował rolami Marcina w „Verbum Nobile” i Szostaka we „Flisie” S. Moniuszki (1956). Długi jest rejestr postaci, które obdarzył swoim talentem. Wymieńmy kilka z nich: Figaro w „Cyruliku sewilskim” G. Rossiniego (1958), Maciej w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1958), Pantalone w „Ciekawskich niewiastach” E. Wolfa-Ferrariego (1962), Oniegin w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1962), ojciec Germonta w „Traviacie” G. Verdiego (1964), Lokaj Dandini w „Kopciuszku” G. Rossiniego (1967). Tą ostatnią kreacją nie tylko bawił bydgoską publiczność, ale i zachwycał stołecznych recenzentów.

Już pod koniec swojej kariery zaśpiewał Papagena w „Czarodziejskim flecie” W.A. Mozarta (1971), a w specjalnym, jubileuszowym przedstawieniu „Halki” S. Moniuszki (1971) wystąpił w partii Janusza. Jego ostatnią premierą w bogatej i blisko 20 lat trwającej karierze, jaką przeżywał na bydgoskiej scenie, był „Cyrulik sewilski” G. Rossiniego. Zaśpiewał tam, imponując wszystkim siłą głosu i aktorskim temperamentem, popisową partię Figara. Był to rok 1972. Jeszcze przez pewien czas, w ramach pół etatu dogrywał Wąsicki spektakle wcześniejszych swoich premier.

wg Zdzisław Pruss, Wąsicki Zygmunt, [hasło w:] Bydgoski Leksykon Operowy, pod red. Z. Prussa, Bydgoszcz 2002.

• OPERA NOVA
  solista w latach 1956-1972
  Szczegóły
• OPERA NOVA solista w latach 1956-1972 Szczegóły